پندی از شهید احمد احمدیزاده

نظرات 1 + ارسال نظر

جا مانده از غافله جمعه 15 بهمن‌ماه سال 1389 ساعت 02:40 ب.ظ

من کسی بودم که در دنیا دوستان، اقوام و آشنایان فراوانی داشتم؛ با آنها رابطه و انس فراوان داشتم. اما اینک دستم ار همه آنها کوتاه است.

خدای من اکنون چگونه تنهایی را در این لحظات طاقت سوز جانفرسا تاب آورم؟ آیا غم غریبی و غربت در این عالم فراگیر است؟ً سر بزیر گرفتم و بی اختیار گریه را آغاز کردم. چندی نگذشت که عطر دل انگیز و و روح نوازی به مشامم رسید، عطر بیشتر و بیشتر می شد.

در حالیکه پرونده اعمال بر گردنم سنگینی می کرد با زحمت سرم را بلند کردم و ... خدایا کاسه چکنم چکنم را در دست دارم ...حال چه باید کرد آی شهدا آی کسانی که روزی باهم بودیم .....مابی معرفت بودیم وشمارو به فراموشی سپردیم..آیا شما هم مارو فراموش کردید؟؟خدایا کمکم کن دراین تاریکی قبر و وحشت قبر چه کنم....