امیر حسین معصومی

«بارخدایا چنانکه به توبه فرمان دادی و پذیرفتن آن را ضمانت کردی

و بر دعا ترغیب نمودی و وعده روا ساختن دادی،

پس توبه‌ام را بپذیر و مرا به نومیدی از رحمتت بازمگردان

زیرا تو بر گناهکاران آمرزنده‌ای و بر خطاکاران توبه‌کننده مهربان»

بسم الله الرحمن الرحیم

با درود و سلام خدمت یگانه منجی عالم بشریت و نائب بر حقش و با درود و سلام خدمت ملت شهید پرور و با درود و سلام خدمت کلیه کسانی که عمرشان را صرف پیشبرد هر چه سریعتر انقلاب اسلامی می‌کنند.

گفتم کمی از گذشته‌ام بنویسم. از آن موقعی که در جبهه چشمم بر چشم نورانی این بسیجی‌ها و سپاهی‌ها جان بر کف، روشن و منور گردید. از آن موقعی که خود را شناختم و به خدای رحمان و رحیم پی بردم.

در اولین روزهایی که به جبهه آمده بودم وقتی که می‌دیدم برادران بسیجی و سپاهی شبها سر و صورت خود را به خاک می‌گذارند و الهی قلبی محجوب می‌گویند و چند ساعتی به اذان صبح مانده برمی‌خیزند و نماز شب به پا می‌دارند و وقتی از ایثار و فداکاریشان دیدم با خود فکر کردم و با خود زمزمه می‌کردم اگر مسلمانیم، اینها چه هستند؟ اگر اینها مسلمان و شیعه و پیرو واقعی محمد (ص) هستند، پس ما چه هستیم؟

در این حال خود را مستحق از خوردن ذقوم در قیامت کردم که در روایت داریم که اگر ذره‌ای از آن را در آبهای دنیای فانی بریزید، تمام آبها تلخ می‌شود و خود را مستحق از خوردن حمیم کردم که در روایتی ذکر شد که اگر ذره‌ای از آن را در کلیه آبهای دنیایی بریزند تمام آبها جوش می‌شود. در این حال به دنبال چاره‌ای گشتم که چاره‌ای جز توبه پیدا نکردم.

بار خدایا! ای کسی که وصف کنندگان او را نمی‌ستایند و ای کسی که امید امیدواران از او نمیگذرد و ای کسی که پاداش نیکوکاران نزد او تباه نمی‌گردد وای کسی که منتهی بیم پرهیزگاران است، پس در حالی که به تو امیدوارم و از تو شرمنده‌ام به سوی تو روی آورده‌ام و با اعتماد خواهشم را به تو متوجه گردانیده‌ام پس از روی یقین و با طمع خود قصد تو کرده‌ام و از روی پاکی یا ترس، آهنگ تو نموده‌ام پس با زاری در برابر تو ایستاده‌ام و با فروتنی دیده بر زمین انداخته‌ام و برای عزت و بزرگواریت با خواری سر بر زیر افکنده‌ام و با خضوع از راز خود، آنچه تو به آن داناتری برایت آشکار نموده‌ام و با فروتنی از گناهانم آنچه تو حساب آن را بهتر می‌دانی شمرده‌ام و از بزرگی گناهانی که در عالم تو او را بنا ساخته و از زشتی گناهانی که در حکم و فرمان تو او را رسوا گردانید – از تو استغاثه و فریادرسی خواسته‌ام – بار خدایا من در این جا به سوی تو توبه و بازگشت می‌نمایم و از گناهان بزرگ و کوچک خویش و از گناهان آشکار و پوشیده‌ام و از لغزشهای گذشته و تازه‌ام.

بار خدایا! تو به آنچه کرده‌ام داناتری پس بیامرز مرا از آنچه که می‌دانی.

بار خدایا! از اندیشه‌های دل و نگاههای زیر چشمم و گفتگوهای زبانم که مخالف خواسته و رضا و خشنودی تو بوده، به سوی تو توبه می‌کنم.

بار خدایا! به تنهایی‌ام در برابر تو و تپیدن دلم از ترس تو و لرزه اندامم از هیبت و بزرگواری تو رحم فرما زیرا گناهانم در درگاه تو مرا در جای رسوایی برپاداشته پس اگر خاموش گردم کسی درباره‌ام سخنی نمی‌گوید و اگر شفیع و میانجی بطلبم سزاوار شفاعت نیستم.

بارخدایا چنانکه به توبه فرمان دادی و پذیرفتن آن را ضمانت کردی و بر دعا ترغیب نمودی و وعده روا ساختن دادی، پس توبه‌ام را بپذیر و مرا به نومیدی از رحمتت بازمگردان زیرا تو بر گناهکاران آمرزنده‌ای و بر خطاکاران توبه‌کننده مهربان

والسلام

امیرحسین معصومی

۶۵/۳/۲۴ - مهران